چغندر
چُغُندَر (چگندر، چندر، لبلبو) گیاهی از خانوادۀ اسفناجیان، با ریشۀ غده‌ای و قندی و برگهای درشت و پهن که مواد غذایی در ریشه‌ی ستبرش اندوخته‌می‌شود. ریشۀ غده‌ای و مخروطی‌شکل این گیاه کاربرد خوراکی و دارویی دارد.[۱] گونه بنام آن چغندرِ قند است که در کارخانه‌ها از آن قند می‌گیرند. تفاله یا ملیس این گونه چغندر را برای خوراک دام‌ها یا بجای کود در پاره‌ای از کشاورزی‌ها بکار می‌برند.
چغندر پخته از خوراک‌های خوش‌مزه و شیرین است. چغندر و برگ چغندر را برای پختن آش‌ها و بورانی‌ها گوناگون بکارمی‌برند. از گونه‌ای از آن نیز قند و الکل می‌سازند.[۲][۳] گیاهی دوساله که در سال اول برگهای گسترده دارد و ریشه آن اندوخته قندی می‌سازد و در سال دوم ساقه گلدار آن از اندوخته‌ی قندی آن بهره می‌برد.
ساکارز در برگهای بزرگ چغندر در هنگام روز ساخته‌می‌شود و شب به ریشه می‌رود در آنجا ذخیره می‌گردد و طبقه‌های ریشه کلفت می‌گردد. رنگ ریشه‌های چغندر ممکن است زرد یا سفید یا سرخ تیره باشد.[۴]
خواص درمانی
خوردن چغندر، روان‌کننده معده، اشتهاآور و آرام بخش است. معده را تقویت می‌کند و اسهال خونی را متوقف می‌کند. آن را بپزید و با آب نیم گرم آن تنقیه کنید، ورم روده را درمان می‌کند.[۵]
خواص آب چغندر
احتمالاً شما عادت کرده‌اید که چغندر را به صورت پخته شده (لبو) و در داخل سالاد میل کنید. با این حال روش‌های متعددی برای مصرف چغندر وجود دارد که می‌توان بیشترین بهره را از خواص آن برد.
- کاهش فشار خون [۶]
- کاهش وزن
- مقابله با رادیکال‌های آزاد
- مقابله با سرطان
- بهبود گوارش
- بهبود عملکرد غده تیروئید
- درمان کم خونی
- مقابله با احتباس آب در بدن
- سلامت خانم‌های باردار و جنین
- جوان سازی مغز
