گشنیز

گشنیز نوعی سبزی با نام علمی Coriandrum sativum است. این گیاه بومی جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است و ارتفاع آن تا نیم متر هم می‌رسد. اغلب گشنیز تولیدی ایران که حدوداً ۶۵ درصد کل کشور می‌باشد در شهرستان نهاوند استان همدان و بقیه در شهرستان‌هایی نظیر اقلید و... برداشت می‌شود^{[نیازمند منبع]}.

محتویات

• ۱ کاربرد
  • ۱.۱ برگ و ساقه
  • ۱.۲ دانه
  • ۱.۳ ریشه
  • ۱.۴ کاربردهای دارویی
• ۲ ارزش غذایی
• ۳ منابع

کاربرد

برگ و ساقه

در ایران از برگ و ساقه گشنیز به عنوان سبزی‌جات خوردنی استفاده می‌شود.

دانه

در هند از تخم گشنیز به عنوان یکی از ادویه‌جات مهم استفاده می‌گردد.تخم گشنیز، ادویه‌ای است که عطر قوی دارد و از آن در آشپزی ایرانی استفاده می‌شود. در طب سنتی هم از آن استفاده می‌کنند. در ایران از تخم گشنیز برای تصفیه خون و استفاده در شیرینی‌جات خانگی بهره می‌برند.

ریشه

ریشه گشنیز در آشپزی، به‌ویژه آشپزی تایلند مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کاربردهای دارویی

این گیاه در کاهش اضطراب و بی‌خوابی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اثر ادرارآوری این گیاه در انسان، باعث کاهش فشار خون، دفع سنگ‌های کلیه و مثانه، رفع تجمع آب در بافتها(اِدم) می‌گردد.^{[نیازمند منبع]}

ارزش غذایی

Coriander (cilantro) leaves, raw

مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی	۹۵ کیلوژول (۲۳ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها	۳٫۶۷ g
قندها	۰٫۸۷
فیبر	۲٫۸ g
چربی	۰٫۵۲ g
پروتئین	۲٫۱۳ g
آب	۹۲٫۲۱ g
ویتامین آی معادل	۳۳۷ میکروگرم (۳۷٪)
- بتاکاروتن	۳٬۹۳۰ میکروگرم (۳۶٪)
- لوتئین و زآکسانتین	۸۶۵ μg
ویتامین ب۱ (تیامین)	۰٫۰۶۷ میلی‌گرم (۵٪)
ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین)	۰٫۱۶۲ میلی‌گرم (۱۱٪)
ویتامین ب۳ (نیاسین)	۱٫۱۱۴ میلی‌گرم (۷٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵)	۰٫۵۷ میلی‌گرم (۱۱٪)
ویتامین ب۶	۰٫۱۴۹ میلی‌گرم (۱۱٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹)	۶۲ میکروگرم (۱۶٪)
ویتامین C	۲۷ میلی‌گرم (۴۵٪)
ویتامین E	۲٫۵ میلی‌گرم (۱۷٪)
ویتامین K	۳۱۰ میکروگرم (۲۹۵٪)
کلسیم	۶۷ میلی‌گرم (۷٪)
آهن	۱٫۷۷ میلی‌گرم (۱۴٪)
منیزیم	۲۶ میلی‌گرم (۷٪)
منگنز	۰٫۴۲۶ میلی‌گرم (۲۱٪)
فسفر	۴۸ میلی‌گرم (۷٪)
پتاسیم	۵۲۱ میلی‌گرم (۱۱٪)
سدیم	۴۶ میلی‌گرم (۲٪)
روی	۰٫۵ میلی‌گرم (۵٪)
Link to USDA Database entry درصدها نسبی‌اند منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

تخم گشنیز

ریشه گشنیز

گل‌های بوته گشنیز