فواید

فواید همه چی درج میشه

فواید

فواید همه چی درج میشه

سعی میکنم فواید اکثر میوه ها - ادویه ها و ... رو تو وبلاگ برای اطلاعات شما قرار بدم تا بدونید چیزهایی که میخورید شامل چه چیزها و چه فوایدی میباشد. حتما با درج نظر دلگرمم کنید.

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین مطالب

۱۵۰ مطلب در شهریور ۱۳۹۸ ثبت شده است

زالزالک

۱۷
شهریور

Crataegus, various species, fruit.jpg

زالزالک، خَفجه،کیالک، یا کویج (نام علمی: Crataegus aronia نام انگلیسی:Crataegus hawthorn) یکی از گیاهان است. این گیاه دارای سه نوع زرد، سیاه و قرمز (شغالی) می‌باشد.

زالزالک در ایران دراستانهای قزوین، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، زنجان، اردبیل، لرستان، گیلان، مازندران، مرکزی، همدان، اصفهان، کردستان، کهگیلویه و بویراحمد، فارس، خوزستان، کرمانشاه، ایلام می‌روید.

خواص دارویی

زالزالک که یک گیاه ضد نارسائی قلبی و کاهش دهنده فشارخون است، دارای خاصیت ضد اضطراب نیز می‌باشد. در یک مطالعه دوسوکور راندم همراه با گروه کنترل و دارونما اثربخشی عصاره گیاهی زالزالک در درمان اختلالات ناشی از اضطراب بر روی ۲۶۴ نفر مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که این دارو در درمان اضطراب کاملاً مؤثر است.[۱]

زالزالک
درخت زالزالک
  • None 33

زغال‌اخته

۱۷
شهریور

CornusMas Fruits 01.jpg

زغال اخته یا زغال (نام علمی: Cornus mas) درختچه بلند یا درخت کوچک برگریز (خزان‌کننده) از خانوادهٔ گیاهان گلدار دولپه‌ای و تیرهٔ زغال‌اخته‌ایان است که درخت آن در ایران به بلندی ۸ متر و قطر ۱۵ تا ۱۹ سانتی‌متر می‌رسد. این گیاه بومی غرب آسیا تا جنوب اروپا (ایران، آذربایجان، ارمنستان، آسیای جنوب غربی و اروپای جنوبی) است. میوهٔ آن نیز زغال‌اخته یا زغال نامیده می‌شود.[۱][۲]

پوست تنه این درخت قهوه‌ای است و برگ‌هایش تخم‌مرغی شکل با انتهایی نوک‌دار و پشت‌برگ کمرنگ است. هر برگ سه تا پنج رگبرگ دارد. گل‌های زغال‌اخته کوچک، زردرنگ و زودرس هستند و در پایان زمستان بر درخت پدیدار می‌شوند. میوه آن شفت آویزان و به‌شکل بیضی کشیده و به رنگ سرخ تیره و به درازای تقریباً ۱۵ تا ۲۰ میلی‌متر می‌باشد. در ایران این درخت بیشتر در ارسباران(کلیبر) و در الموت غربی (قزوین) در روستاهای هیر، تلاتر، پرچکوه، فشک، رشکین، قسطین، روح آباد، پررود، امامزاده هارون و چند روستای دیگر می‌روید.[۳]

میوه زغال‌اخته ترش مزه است. از میوهٔ رسیدهٔ این گیاه کمپوت و مربا تولید کرده یا به صورت خشکبار مانند آلبالوی خشک مصرف می‌شود.[۴]

محتویات

  • ۱ جشنواره زغال اخته
  • ۲ خواص دارویی زغال‌اخته
  • ۳ چوب زغال‌اخته
  • ۴ نگارخانه
  • ۵ پانویس
  • ۶ منابع

جشنواره زغال اخته

کلیبر، به خاطر قرار گرفتن در میان کوه‌های بلند، دارای آب و هوای خاصی است که مشخصا برای بار آوری زغال اخته مناسب می‌باشد. می‌توان ادعا کرد که «زغال اخته» سمبولی از هویت کلیبر است. در اواخر تابستان میوه‌های رسیده در اغلب دکان‌های اطراف خیابان اصلی به فروش می‌رسد. در سال‌های اخیر فرمانداری کلیبر با برگزاری جشنواره زغال اخته برای ترویج تولید تجاری و بازاریابی این میوه‌ها تلاش کرده‌است.[۵]

خواص دارویی زغال‌اخته

طبق نتایج به دست آمده در یک مطالعه اخیر، چنین استنباط می‌شود که مصرف میوهٔ زغال اخته دارای آثار هیپوگلیسمیک بوده‌است و می‌تواند سبب بهبود تغییرات بافتی پانکراس در جریان بیماری دیابت گردد که شاید این اثرات به خاطر وجود آنتوسیانین‌ها و سایر ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در میوه باشد.[۶][۷] خواص دارویی دیگر زغال اخته نیز به صورت گسترده تحت مطالعه قرار گرفته و در مجلات تخصصی گزارش شده‌است.[۸][۹]

چوب زغال‌اخته

چوب زغال اخته چگالی بالایی دارد و، بر خلاف چوب‌های دیگر، در آب غوطه ور نمی‌شود. بخاطر این مشخصه چوب مذکور در ساخت دسته ابزارها و قطعات ماشین‌ها ارزش ویژه‌ای دارد.[۱۰] بعد از قرن هفتم قبل از میلاد یونانی‌ها چوب زغال را در ساخت نیزه و کمان استفاده کردند.[۱۱] گستردگی استفاده از چوب زغال در اسلحه سازی باعث شد در اشعار یونانی مربوط سروده شده در قرون چهارم و سوم قبل از میلاد زغال اخته با نیزه مترادف شود.[۱۱] در ایتالیا، چوب دستی چوپانان crognolo یا grugnale، به معنی درخت زغال، نامیده می‌شود.[۱۲] تا سال‌ها قبل چوبدستی‌های تهیه شده از درخت زغال به صورت عمده در بازار مکاره شهر اهر معامله می‌شد. از آنجا که اغلب این چوب‌ها از جنگل‌های ارسباران می‌آمد، دولت برای حفاظت از محیط زیست خرید و فروش اینگونه چوب دستی‌ها را محدود کرده‌است.

نگارخانه

  • None 33

دارابی

۱۷
شهریور

Citrus grandis - Honey White.jpg

  • None 33

خیار

۱۷
شهریور

ARS cucumber.jpg

خیار یا بادرنگ[۱] گیاهی از خانوادهٔ کدو قلیایی، تیرهٔ کدوییان است. خیار ساقه ای بالارونده دارد که میوه‌ها از آن آویزان می‌شوند این ساقه نیز به عنوان گیاه خوراکی استفاده دارد. خیار به سه شکل یافت می‌شود، خیار مخصوص خیارشور، خیار بی دانه (گلخانه ای) و خیار بریدنی (یا خیار مجلسی). خیار در اصل بومی آسیای جنوبی است اما تقریباً در همهٔ قاره‌ها رشد می‌کند.

محتویات

  • ۱ توصیف
    • ۱.۱ گلدهی و گرده افشانی
    • ۱.۲ مواد خوراکی
  • ۲ گوناگونی
  • ۳ تاریخچه
  • ۴ تولید جهانی
  • ۵ نگارخانه
  • ۶ منابع
  • ۷ پیوند به بیرون

توصیف

خیار با پوست، خام
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۶۵ کیلوژول (۱۶ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۳٫۶۳ g
قندها ۱٫۶۷
فیبر ۰٫۵ g
چربی ۰٫۱۱ g
پروتئین ۰٫۶۵ g
آب ۹۵٫۲۳ g
ویتامین ب۱ (تیامین) ۰٫۰۲۷ میلی‌گرم (۲٪)
ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین) ۰٫۰۳۳ میلی‌گرم (۲٪)
ویتامین ب۳ (نیاسین) ۰٫۰۹۸ میلی‌گرم (۱٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) ۰٫۲۵۹ میلی‌گرم (۵٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۰۴ میلی‌گرم (۳٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۷ میکروگرم (۲٪)
ویتامین C ۲٫۸ میلی‌گرم (۵٪)
ویتامین K ۱۶٫۴ میکروگرم (۱۶٪)
کلسیم ۱۶ میلی‌گرم (۲٪)
آهن ۰٫۲۸ میلی‌گرم (۲٪)
منیزیم ۱۳ میلی‌گرم (۴٪)
منگنز ۰٫۰۷۹ میلی‌گرم (۴٪)
فسفر ۲۴ میلی‌گرم (۳٪)
پتاسیم ۱۴۷ میلی‌گرم (۳٪)
سدیم ۲ میلی‌گرم (۰٪)
روی ۰٫۲ میلی‌گرم (۲٪)
Fluoride ۱٫۳ µg
Link to USDA database entry
درصدها نسبی‌اند

ساقه‌های گیاه خیار حالت رونده دارد و دور هر تکیه گاهی می‌پیچد. همچنین خیار می‌تواند به صورت هیدروپونیک بدون ریشه در زمین رشد کند و اگر تکیه گاه نداشته باشد در سطح زمین پیچ بخورد. خیار برگ‌های بزرگی دارد و می‌تواند روی دیگر میوه‌ها سایه بیاندازد. خیار معمولاً استوانه شکل است و می‌تواند تا ۶۰ سانتیمتر در طول و ۱۰ سانتیمتر در قطر رشد کند.[نیازمند منبع] از دیدگاه گیاه‌شناسی، خیار یک سَته است به عبارت دیگر میوه ای است که بخش بیرونی آن سخت است و در درون هیج تقسیم‌بندی ندارد. اما مانند گوجه فرنگی و کدو، در آماده‌سازی و خوراک با آن مانند تره‌بار برخورد می‌شود. برپایهٔ جدول بالا ۹۵ درصد خیار آب است.

گلدهی و گرده افشانی

رقم‌های کمی از خیار بدون لقاح تخمک بوجود می‌آیند به این معنی که میوه‌ها بی دانه‌اند و برای ایجاد آنها گرده‌افشانی صورت نگرفته‌است. گرده افشانی برای این نوع خیار باعث کاهش کیفیت آن می‌شود. در آمریکا خیارها در گلخانه‌هایی تولید می‌شوند که زنبور نباشد در اروپا هم در فضای باز اما در مکان‌هایی پرورش داده می‌شوند که دسترسی زنبور به آن ممکن نباشد.

به هر حال رقم‌های کمی از خیار بی دانه‌اند بلکه بیشتر آنها دانه دارند و به گرده افشانی نیازمندند. سالانه هزاران زنبور عسل به باغ‌های خیار آورده می‌شوند تا گرده افشانی کنند البته دیگر گونه‌های زنبور مانند خرزنبوریان هم به گرده افشانی می‌پردازند. خیار گیاهی خودناسازگار است به عبارت دیگر برای گرده افشانی در آن حتماً باید یک گیاه دیگر وجود داشته باشد تا دانه‌ها تشکیل شوند.[۲] البته رقم‌های خودسازگار هم وجود دارد اما آنها با لیمو هم خانواده‌اند. از نشانه‌های گرده افشانی ضعیف داشتن میوه‌هایی با ظاهری نامتعارف (گاهی دوقلو) است یا افتادن شکوفه‌های گیاه است.

معمولاً نخست شکوفه‌های نر سپس شکوفه‌های ماده پدید می‌آیند و البته شمار آنها تقریباً با هم برابر است. اگر بخش زایشی گیاه تازه باشد شکوفه‌ها همه ماده می‌شوند.[۲]

Genomic information
مرکز ملی اطلاعات زیست‌فناوری genome ID ۱۶۳۹
پلوئیدی diploid
Genome size 323.99 Mb
Sequenced اندامک mitochondrion
Organelle size 244.82 Mb
Year of completion ۲۰۱۱

مواد خوراکی

۱۰۰ گرم خیار با پوست خام، ۹۵ درصد آب دارد و می‌تواند ۶۷ کیلوژول انرژی تولید کند. مواد مغذی ضروری برای بدن در خیار چندان فراوان نیست غیر از ویتامین کا که ۱۶ درصد نیاز روزانه را تأمین می‌کند.

گوناگونی

حدود هزار گونه خیار وجود دارد که البته همه آنها خوراکی نیستند.[نیازمند منبع]

تاریخچه

پژوهشگران معتقدند منشأ پیدایش گیاه خیار، کشور هند است که امروزه این کشور یکی از بزرگترین ذخایر ژنتیکی گیاه خیار را در اختیار دارد. بیش از سه هزار سال است که در منطقه غرب آسیا کشت خیار رایج بوده و به احتمال فراوان این سبزی توسط رومی‌ها به مردم کشورهای اروپایی معرفی شده‌است. طبق تحقیقات و مطالعات انجام شده در سطح جهان مشخص شده که منشأ خیار در کشور هند در کوهپایه‌های هیمالیا است و بیش از سه هزار سال در این منطقه کشت و پرورش می‌یابد. از هند به کشورهای یونان و روم باستان منتقل شده‌است و رومی‌های باستان علاقه زیادی به این سبزی داشته‌اند. سابقه کشت در فرانسه به قرن نهم میلادی و در انگلستان به قرن چهاردهم میلادی بازمی‌گردد، که توسط رومیان به این مناطق منتقل شده‌است. اسپانیایی‌ها هم را به مناطق حوزه قاره آفریقا انتقال داده‌اند. در کشور آمریکا نیز سابقه کشت به اواسط قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد. در کشور فرانسه تولید خیار به قرن نهم میلادی بازگشته و در انگلستان تکثیر آن در قرن ۱۴ پس از میلاد متداول شده‌است. تکثیر خیار در کشور آمریکا به اواخر قرن شانزدهم نسبت داده می‌شود.

با توجه به دست نوشته‌های پلینی، امپراتور روم «تیبریوس» در طول فصل تابستان و زمستان از خیار به عنوان یک میوه روی میز غذای خود استفاده می‌کرده‌است، به علت علاقه زیاد امپراتور روم به این سبزی، پرورش آن در تمامی فصول سال متداول و گلخانه مخصوصی بدین منظور تأسیس شده‌است. رومیان باستان از برگ‌های خیار برای درمان محل گزش عقرب، افزایش بینایی و برای دور کردن موش استفاده می‌کرده‌اند. در قرن شانزدهم میلادی کشاورزان آمریکایی با استفاده و تبادل اطلاعات با کشاورزان اسپانیایی، اقدام به تولید و تکثیر انواع گیاهان کشت شده در اروپا از جمله خیار کردند. در قرن ۱۷ میلادی علیه مصرف میوه‌ها و سبزیجات نپخته در کشور آمریکا جنبش‌هایی به راه افتاد و مردم معتقد بودند نباید از سبزیجات و میوه‌های نپخته مصرف کرد به همین علت از خیار برای تغذیه گاوها استفاده می‌شد که از همین زمان اصطلاح خیار گاوی در آمریکا متداول شد.[۳]

تولید جهانی

امروزه بزرگترین تولیدکننده خیار در سطح جهان، کشور چین با بیش از ۶۰ درصد تولید جهانی خیار و خیار شور است و پس از آن کشورهای ترکیه، روسیه، ایران و آمریکا قرار دارند. تولید سالانه خیار در سراسر جهان حدود ۴۲ میلیارد کیلوگرم برآورد شده‌است.[۳] سه گونه اصلی از خوراکی وجود دارد که شامل معمولی، ترشی و چنبر می‌شود.[۴]

خیار
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۶۵ کیلوژول (۱۶ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۳٫۶۳ g
قندها ۱٫۶۷
فیبر ۰٫۵ g
چربی ۰٫۱۱ g
پروتئین ۰٫۶۵ g
آب ۹۵٫۲۳
ویتامین ب۱ (تیامین) ۰٫۰۲۷ میلی‌گرم (۲٪)
ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین) ۰٫۰۳۳ میلی‌گرم (۲٪)
ویتامین ب۳ (نیاسین) ۰٫۰۹۸ میلی‌گرم (۱٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) ۰٫۲۵۹ میلی‌گرم (۵٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۰۴ میلی‌گرم (۳٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۷ میکروگرم (۲٪)
ویتامین C ۲٫۸ میلی‌گرم (۵٪)
ویتامین K ۱۶٫۴ میکروگرم (۱۶٪)
کلسیم ۱۶ میلی‌گرم (۲٪)
آهن ۰٫۲۸ میلی‌گرم (۲٪)
منیزیم ۱۳ میلی‌گرم (۴٪)
منگنز ۰٫۰۷۹ میلی‌گرم (۴٪)
فسفر ۲۴ میلی‌گرم (۳٪)
پتاسیم ۱۴۷ میلی‌گرم (۳٪)
سدیم ۲ میلی‌گرم (۰٪)
روی ۰٫۲ میلی‌گرم (۲٪)
فلورید ۱٫۳ µg
Link to USDA Database entry
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

نگارخانه

  • None 33

خرمالو

۱۷
شهریور

Hachiya persimmons on tree close-up.jpg

  • None 33

خرما

۱۷
شهریور

Dates on date palm.jpg

خُرما (نام علمی: Phoenix dactylifera) یا رطب گیاهی تک‌لپه‌ای و گرمسیری جزو تیره نخل‌ها است که میوه‌اش خوراکی و دارای هسته‌ای سخت و پوست نازک و طعم شیرین که به شکل خوشه‌ای بزرگ از شاخه آویزان می‌گردد و برگ‌های آن بزرگ است. ارتفاع نخل به ۱۰ تا ۲۰ متر یا بیشتر می‌رسد.[۱][۲]

گستردگی گونه خرما عمدتاً در نیمکرهٔ شمالی و در کشورهای ایران، پاکستان، عراق، عربستان و سایر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس همچنین بیشتر کشورهای شمال آفریقا و ایالات متحده آمریکا است و در نیمکره جنوبی نیز به‌طور پراکنده دیده می‌شود.[۳]

به میوهٔ نرسیده خرما، «خارَک» یا «خرک» یا کنگ (و در زبان عربی، «حبابوک») گفته می‌شود.

رطب مرحله قبل از رسیدگی کامل خرماست که رطوبت بیشتر و قند کمتری نسبت به خرمای کاملاً رسیده دارد.

میوه خرما جزو میوه‌های سته می‌باشد یعنی تمام قسمت باریکاری آن گوشتی و حاوی مواد غذایی است. خرما از دورانِ باستان در رژیم غذایی انسان وجود داشته‌است و یکی از قدیمی‌ترین میوه‌های کشت شده توسط انسان بوده‌است.[۴]

جدول ارزش غذایی خرما
Dattes deglet from Biskra.jpg
Deglet Noor dates
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۱٬۱۷۸ کیلوژول (۲۸۲ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۷۵٫۰۳ g
قندها ۶۳٫۳۵ g
فیبر ۸ g
چربی ۰٫۳۹ g
پروتئین ۲٫۴۵ g
آب ۲۰٫۵۳ g
ویتامین آ ۱۰ IU
- بتاکاروتن ۶ میکروگرم (۰٪)
- لوتئین و زآکسانتین ۷۵ μg
ویتامین ب۱ (تیامین) ۰٫۰۵۲ میلی‌گرم (۴٪)
ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین) ۰٫۰۶۶ میلی‌گرم (۴٪)
ویتامین ب۳ (نیاسین) ۱٫۲۷۴ میلی‌گرم (۸٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) ۰٫۵۸۹ میلی‌گرم (۱۲٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۱۶۵ میلی‌گرم (۱۳٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۱۹ میکروگرم (۵٪)
ویتامین C ۰٫۴ میلی‌گرم (۱٪)
ویتامین E ۰٫۰۵ میلی‌گرم (۰٪)
ویتامین K ۲٫۷ میکروگرم (۳٪)
کلسیم ۳۹ میلی‌گرم (۴٪)
آهن ۱٫۰۲ میلی‌گرم (۸٪)
منیزیم ۴۳ میلی‌گرم (۱۲٪)
منگنز ۰٫۲۶۲ میلی‌گرم (۱۳٪)
فسفر ۶۲ میلی‌گرم (۹٪)
پتاسیم ۶۵۶ میلی‌گرم (۱۴٪)
سدیم ۲ میلی‌گرم (۰٪)
روی ۰٫۲۹ میلی‌گرم (۳٪)
Link to USDA Database entry
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

ریشه واژه

واژه خرما ریشه و بنیاد فارسی داشته و از زبان‌های فارسی، به زبان‌های هندی، اردو، ترکی، اندونزیایی و مالزیایی به سوی شرقی و یونانی به سوی غربی وارد شده‌است. [نیازمند منبع]

ترکیبات شیمیایی خرما

خرما دارای ۲۵ درصد ساکارز، ۵۰درصد گلوکز، و مواد آلبومینوئیدی، پکتین و آب می‌باشد. به‌علاوه دارای ویتامین‌های مختلف مانند ویتامین A,B،C,E و مقداری املاح معدنی می‌باشد.[۲]

تاریخچه کاشت

درخت خرما در نواحی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری، از جمله ایران پرورش می‌یابد. با اینکه خاستگاه آن را میانرودان، عربستان و شمال آفریقا ذکر می‌کنند ولی بررسی‌های علمی، آن را به گونه‌ای به نام علمی P.H. Sivestris که در هندوستان می‌روید نسبت می‌دهند. باستانشناسان احداث نخلستان‌ها را به پنج هزار سال پیش نسبت داده‌اند زیرا نامی از آن بر لوحه‌های گلی ۵۰ سده پیش یافته‌اند.

در ایران نخل و خرما از دوران باستان و پیش از هخامنشی کشت می‌شده. در ادبیات ساسانی از جمله در کتاب بندهشن از نخل یاد شده‌است. منابع چینی از ایران (در زبان ایشان بوسی، تلفظ چینی پارسی) به عنوان سرزمین نخل خرما که در نزدشان به نام عناب پارسی و عناب هزارساله مشهور بوده، یاد کرده‌اند. در پایان سده نهم میلادی، نخل خرما را از ایران به چین برده و در آنجا کشت کرده‌اند. در میان کشورهای اروپایی اسپانیا پیشینه بیشتری در کشت خرما دارد.

محصولات

از برگ و شاخه درخت خرما سبد و زیرانداز تهیه می‌کنند. از هسته آن نان و از میوه خرما شراب و عسل. مردم صحرا هسته درخت خرما را آرد کرده و از آن نان می‌پزند یا در این هسته را بو داده و از آن به‌عنوان قهوه استفاده می‌کنند زیرا دم کرده آن بسیار مطبوع است یا حتی این در را در آب برای چند روز خیس کرده و به‌عنوان غذای مقوی به شترهای خود می‌دهند.

کشورهای تولیدکنندهٔ خرما

صادرات خرما درسال ۲۰۱۲ میلادی
مقایسه تولید جهانی خرما در ایران و سایر کشورهای اصلی تولیدکننده خرما - از سال ۲۰۰۰ کشور مصر از ایران پیشی گرفته و در حال فاصله گرفتن است.[۵]
ده تولیدکنندهٔ برتر خرما در سال ۲۰۰۷ (تن)
 مصر ۱٬۳۱۳٬۰۰۰
 ایران ۱٬۰۴۲٬۰۰۰
 عربستان سعودی ۹۸۲٬۵۴۰
 امارات متحده عربی ۷۵۵٬۰۰۰
 پاکستان ۵۵۷٬۵۲۰
 الجزایر ۵۲۶٬۹۲۰
 عراق ۴۴۰٬۰۰۰
 سودان ۳۳۲٬۰۰۰
 عمان ۲۵۵٬۸۷۰
 لیبی ۱۷۵٬۰۰۰
مجموع تولید در جهان ۶٬۹۰۸٬۰۹۰

اصطلاحات نخل و خرما

در مناطق خرماخیز ایران اصطلاحات و واژه‌های فارسی زیادی در ارتباط با نخلکاری رواج دارد که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

  • مچ مُخ، مُغ یا مُه و دیمیت به معنی نخل هم است. نام تنگه و منطقه هرمز هم از اهورامزدا و هرمزد و هورمزد تشکیل شده‌است.
  • فَسیل: ساقه اصلی درخت خرما. در جیرفت به پاجوش نخل گفته می‌شود.
  • تیم: هر چه از فسیل بروید اعم از تنه و پاجوش.
  • تیم فسیل: آنچه در کنار تنه اصلی می‌روید.
  • مُه‌کُشَک یا مخ کش: درختچه‌ای که از تنه فسیل برآید. در بم و نرماشیر به آن‌ها جنگ می‌گویند.
  • اَبار: گردی که از نخل نر ترشح می‌شود. در بم و نرماشیر به آن‌ها بو می‌گویند. در جیرفت و میناب به آن ایوار می‌گویند.
  • گله‌بشکن یا تَرَکی: از آفت‌های نخل.
  • تازوغ: سوسکی از آفت‌های نخل.
  • مُشتاب: اتاقک یا سیلویی برای دانه‌دانه کردن و شیره‌گیری از خرما.
  • پنگ: خوشه
  • گرد یا گرز: ساقهٔ درخت خرما
  • پاتیزه: پیش (برگهای) جوانتر
  • تاره: خوشه نخل، زمانی که در غلاف خود قرار دارد و هنوز چوبی نشده‌است.[۱]
  • پریچه یا پیرچه: الیاف اطراف برگ خرما که چسبیده به تنه درخت است. پریچه در بعضی مناطق به‌عنوان اسکاچ نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در استان بوشهر همان «لیف» نامیده می‌شود. در جیرفت به آن‌ها سیس می‌گویند. در بم و نرماشیر به آن‌ها سی سی می‌گویند.
  • پیش: برگ درخت خرما
  • پاگنه: انتهای پیش که متصل به درخت خرما است. در استان بوشهر این بخش «تاپول» نامیده می‌شود. در جیرفت به آن‌ها تَگ می‌گویند. در بم و نرماشیر به آن‌ها لتی می‌گویند.
  • دُم باز: خرمایی که نیمی از آن رسیده و حالت رطبی داشته و نیمهٔ بالایی به حالت خارک یا نارس باشد[۶]

خرما در ایران

خرمای پیارم

سرانه مصرف خرما در ایران ۷ کیلوگرم است که میانگینی از مصرف سرانه ۲۵ کیلوگرمی استان‌های جنوبی و ۱ کیلوگرمی سایر استان‌ها می‌باشد. سرانه مصرف خرمای ایران ۴ کیلوگرم است. این در حالی است که سرانه مصرف خرما در عربستان ۱۳ کیلوگرم و در مصر ۱۶ کیلوگرم است.[۷]

در ایران به‌طور سالانه، ۱ میلیون تن خرما تولید می‌شود که عمده مصرف داخلی آن در ماه رمضان صورت می‌گیرد. از لحاظ میزان تولید خرما منطقه جنوب استان کرمان با تولید ۱۸۱ هزار و ۸۰۰ تن خرما بیشترین میزان تولید در کشور را داراست. سایر مناطق استان کرمان هم تولیدی در حد ۱۱۷ هزار و ۶۰۰ تن را دارا هستند بعد از استان کرمان استان سیستان و بلوچستان با تولید ۱۷۸ هزار و ۱۹۹ تن رده دوم تولید خرمای کشور را در اختیار دارد، سپس به ترتیب استان خوزستان با ۱۴۴ هزار تن، استان بوشهر با ۱۴۲ هزار تن، استان فارس با ۱۳۸ هزار تن، استان هرمزگان با ۱۲۵ هزار تومان، با هفت هزار و پانصد تومان و… در رده‌های بعدی تولید خرمای کشور قرار دارد.[۷]

از میان محصول خرمای هر سال ایران، ۱۰ درصد برای صادرات به کشورهای دیگر اختصاص می‌یابد، ۵۰ درصد به مصرف داخلی می‌رسد و ۴۰ درصد هم در مراحل مختلف برداشت محصول، ضایع‌شده و از بین می‌روند.[۸]

خرمای پیارم

ارقام خرمای ایران

یکی از مهم‌ترین عوامل که می‌تواند در بهبود کیفیت و اصول و در نتیجه رونق دادن به صنعت خرما در جهان مؤثر باشد، استفاده از گونه‌های خرما برتر و تجاری است. در اسناد تاریخی که حدود ۲۰۰ سال قبل نوشته شده‌اند از ۲۵ رقم درخت خرما که در عراق و اطراف خرمشهر کشت می‌شده نام برده شده‌است که امروزه نیز به همان نام‌ها شناخته می‌شوند، اما آمارهای موجود نشان می‌دهند که بالغ بر ۳۰۰۰ رقم خرما در دنیا شناخته شده‌اند که بخش عمده ای از آن‌ها متعلق به ایران است، چنانچه از سه هزار رقم شناخته شده خرما در دنیا ۴۰۰ رقم آن متعلق به ایران است.[۷]

بیشتر این ارقام در ۶ استان خوزستان، هرمزگان، کرمان، بوشهر، فارس و سیستان و بلوچستان پراکنده شده‌اند که اسامی گونه‌های غالب ایران و منطقه کشت این گونه‌ها در زیر آمده‌است.

  • خرمای پیارم در استان هرمزگان
  • خرمای ربی در جیرفت و کهنوج
  • خرمای سایر در استان خوزستان
  • خرمای کروت در استان کرمان
  • خرمای کلوته در جیرفت و کهنوج
  • خرمای مضافتی بم در استان کرمان
  • خرمای الینگی نیکشهردرسیستان وبلوچستان
  • خرمای هلیله ای در جیرفت، کهنوج و بم
  • خرمای شاهانی در استان فارس
  • خرمای زاهدی در استان خوزستان و بوشهر
  • خرمای کبکاب در استان بوشهر
  • خرمای مرداسنگ منا طق جنوبی استان کرمان و هرمزگان

مهمترین گونه‌هایی که در ایران تولید می‌شوند را گونه سایر یا استعمران در خوزستان، گونه مضافتی در کرمان و بم، گونه زاهدی و پیارم در حاجی‌آباد هرمزگان و گونه کبکاب در دشتستان بوشهر تشکیل می‌دهد.[۷]

  • ارقام بومی خرما در بلوچستان ایران: خرمای مضافتی، ربّی، شَکَری، حلیله، آبروگن، کَلَگی، چربان، حاشه‌ای، جوانداک، اشکنجک، پُپو، دِسکی، وردیوار، بَرنی، کلوت، مُلسی، کروچ، کونداک،کتمی
  • ارقام بومی خرما در استان فارس: عمده اقلام خرامای فارس شاهانی، زاهدی (قصب) , کبکاب می‌باشد و سایر ارقام دیگر پیارم، خاصوئی، استعمران، برحی، دیری، گنتار، مجول، پنجه عروس، هلیله
خرمای شکری
  • ارقام بومی خرمای بوشهر: قسب (زاهدی)، کبکاب، حاج باقری، برهی، بریمی، صمرون، شکر، سیسی، حلَو، سروری، زندنی، خشن خار، استک سرخو، مرسو، خاصویی، جمادی، بیرمی، تی رس، شهابی، لش، کندی، خنیزی، سمیلی، خضروی، گنتار، پنبه، شیخ عالی، زامردو، ده دارب، اهرمی، خاویزی، خاور، مکتی، شاخونی، مصلی، جوزی، غصاب و ردستی
  • ارقام خرمای هرمزگان: خرمای پیارم، مرداسنگ، هلیلی، مضافتی، خاصویی، خنیزی، شاهانی، کریته، زرک و کلک سرخ.
  • ارقام بومی خرما در غرب خوزستان: لیلوئی، برحی (گرد و ریز و با و شیرینی کمتری نسبت به ارقام دیگر)، زاهدی، دیری، اشکر و بریم، حلاوی، بلیانی، سویدانی، هداک، شکر، بنت السب، دگل زرد، خضراوی، استعمران (سعمرون)، بوبکی، چبچاب، مشتوم، جهرمی، عموبحری، دگل سرخ، فرسی، هدل، خصاب، حمراوی، حساوی، اسحاق، جوزی و گنتار، کبکاب (بسیار شیرین و ظاهری شیشه‌ای دارد).
  • ارقام بومی خرما در کرمان:
    • (در بم و نرماشیر) مضافتی، کروت، قندشکن (سنگ‌شکن)، ربی، خریک، هلیله‌ای
    • (در جیرفت): خرمای مضافتی عالی مِهتِری، شِکَری (این دو از زودرس‌ترین گونه‌های خرما هستند که بیشتر مصرف محلی دارند)، کلوته (کلیته)، مرداسنگ (تنها خرمای طبع سرد دنیا)، هلیلی، خَنیزی، رُوغنی، شاهانی، زاهدی، خضراوی، رَبی، نگار (میوه‌هایی بسیار کشیده دارد)، گاردیال، قربانی، آجیلی
  • ارقام بومی خرما در غرب کرمانشاه (قصر شیرین): زاهدی، ارزق، خضراوی، جعفری و اشرسی[۹]
  • ارقام بومی خرما در ایلام: خضراوی، زاهدی، اشرسی و زیدی[۱۰]

آفت

از آفت‌های مهم خرما می‌توان به کرم میوه‌خوار خرما، سوسک کرگدنی خرما و زنجره خرما را نام برد.
  • None 33

خربزه

۱۷
شهریور
  • None 33

خارگیل

۱۷
شهریور
  • None 33

چیکو

۱۷
شهریور
  • None 33

چشالو

۱۷
شهریور
  • None 33