گلابی

گریپ‌فروت

گرمک

مغز گردو

مغز گردو یا چهار مغز نوعی خشکبار مقوی است که با خارج کردن آن از پوسته سخت گردو قابل استفاده‌است. مغز گردو را با نام غذای مغز نیز بیان کرده‌اند، زیرا مغز گردو سرشار از امگا۳ است که باعث کارکرد بهتر مغز می‌شود. گردو یا جوز^[۱] (از فارسی میانه goz^[۲]) میوهای گرد، با دو پوسته، یکی نرم و سبزرنگ که به تدریج خشک می‌شود و از بین می‌رود و دیگری سخت و چوبی است. مغز آن خوراکی است و روغن فراوان دارد.

گردو، میوه مغزدار باارزشی است که انواع مختلفی دارد. گردو منبع عالی پروتئین، فیبر، ویتامین‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد معدنی است. واژه جوز معرب گوچ پارسی میانه به همین معنی است.

مغز گردو و بذر کتان دارای بیشترین اندازه اسید چرب امگا ۳ در میان مواد غذایی گیاهی هستند.^[۳][۴]

محتویات

• ۱ پیشینه
• ۲ موارد مصرف
• ۳ روغن گردو
• ۴ ویتامین‌ها و عناصر معدنی موجود در گردو
  • ۴.۱ ترکیبات شیمیایی
• ۵ سلامتی
• ۶ گردو سوزنی
• ۷ انواع نژادهای گردو در دنیا
  • ۷.۱ معرفی نژاد شیلی
  • ۷.۲ معرفی نژاد چندلر
• ۸ نژادهای ویژه
• ۹ منابع

پیشینه

برابر بررسی‌های دیرین‌شناسی گیاهی و گرده‌شناسی در روی کرهٔ زمین، گونه‌های مختلف گردو از زمان‌های بسیار قدیم به ویژه از دوران سوم زمین‌شناسی وجود داشته‌است. از دوران چهارم زمین‌شناسی به بعد آثار درخت گردو از جمله گردهٔ آن در کشورهای اروپای شرقی به دست آمده‌است.

منشأ درخت گردو را آسیای غربی و نواحی هیمالیا می‌دانند. ایران رکورد دار بیشترین تولید گردوی جهان است که شهرستان‌های تویسرکان همدان، شهرستان بافت در استان کرمان و شهرستان گلپایگان بیشترین سطح زیر کشت گردو را در ایران دارا هستند. کهنسال‌ترین درخت گردو در منطقهٔ گوغر شهرستان بافت وجود دارد.

۱۵ درصد از چربی‌های مغز گردو از نوع غیر اشباع است که برای سلامتی بدن بسیار مفید و سودمند هستند.

یک چهارم فنجان مغز گردو، در حدود ۸/۹۰ درصد نیاز روزانه بدن به این چربی ضروری را تأمین می‌کند.

موارد مصرف

مغز گردو یا مغز گردو نوعی مغز دانه است که به صورت خام (طبخ نشده) مصرف می‌گردد. این مغز می‌تواند به تنهایی یا آجیل با ترکیب سایر مغزها نظیر بادام، پسته، فندق و… مصرف شود. مغز گردو از خشکبار است.

مغز گردو را همچنین برای مصرف طبخ می‌کنند.

مغز یک گردو در حال رشد

در مناطق مختف کشور انواع غذاها با طبخ گردو حاصل می‌شود. در برخی از غذاها این ماده به صورت تزئین یا مواد افزودنی است و در برخی از غذاها به عنوان ماده اصلی آن غذا یا خورشت بکار می‌رود. یکی از غداهایی که مغز گردو به عنوان ماده لازمه و اصلی آن است، خورشت فسنجان می‌باشد. به دلیل سردی بودن آن است که موارو زیادی برای مصرف دارد.

روغن گردو

موارد مصرف: عمدتاً مصرف خوراکی دارد. تأثیر روغن گردوی کهنه همانند روغن زیتون کهنه بوده و زایندگی آن قوی است و بهترین شیوه مصرف آن به صورت استعمال خارجی بر روی اندام‌های مختلف بدن و حتی چکاندن آن در بینی می‌باشد.^[۵]

ویتامین‌ها و عناصر معدنی موجود در گردو

گردو بهترین منبع منگنز و مس می‌باشد.

در گردو، منیزیم و فسفر نیز وجود دارد. مقداری روی، آهن، کلسیم و سلنیوم نیز پیدا شده‌است.

گردو مقدار کمی سدیم دارد.

گردو تازه تویسرکان

گردو حاوی بیشترین مقدار ویتامین‌های B6, B۱ و B۵(پانتوتنیک اسید) می‌باشد.

در گردو ویتامین‌هایی نظیر E , B۳ و B۲ نیز وجود دارد.

کالری گردو زیاد است. حدود ۶۵۴ کالری در هر ۱۰۰ گرم گردو وجود دارد؛ لذا بهتر است روزی که می‌خواهید گردو مصرف کنید، کالری آن را محاسبه کرده و از کالری روزانه خود کم کنید. به این ترتیب ترس از چاق شدن را نخواهید داشت؛ برای مثال، اگر کالری مورد نیاز شما در روز ۲۰۰۰ کالری است و شما۱۰۰ کالری گردو مصرف می‌کنید، لذا می‌توانید ۱۹۰۰ کالری باقی‌مانده را از مواد غذایی مختلف دریافت کنید.

ولی اگر می‌خواهید گردو میل کنید و همانند روزهای گذشته غذاهای روزانه خود را نیز مصرف کنید، این نکته را از یاد نبرید که باید ۱۳۱ دقیقه پیاده‌روی کنید تا انرژی دریافت شده از گردو، بسوزد.

گردو در حدود ۷/۶ گرم فیبر دارد.^[۵][۶]

ترکیبات شیمیایی

مغز گردو دارای چند اسید آلی، مقدر کمی اسانس، اگزالات آهک و ویتامینهای A ,B ,C ,D ,E می‌باشد. همچنین مغز گردو دارای مقدار کمی آرسنیک است (۲٬۹۸ µg -میکروگرم- در ۱۰۰ گرم گردو). برگ درخت گردو دارای ۳ درصد اینوژیت، اسید الاژیک، اسید گالیک و اسانسی با بوی مخصوص و مقداری پارافین، تانن، مواد چرب و املاح معدنی مانند کلسیم، پتاسیم، منیزیم، باریم و همچنین کاروتن است. پوسته گوشت دار میوه سبز گردو دارای امولسیون قند و اسیدهای آلی مانند اسید سیتریک، اسید مالیک، فسفاتها و اگزالات کلسیم است. عصاره برگ درخت گردو خاصیت میکروب کشی و باکتری کشی درد. در صد گرم مغز گردو خام و خشک مواد زیر موجود است:

ماده معدنی	مقدار
آب	۳/۵ گرم
پروتئین	۱۴/۸ گرم
مواد چربی	۶۵ گرم
مواد نشاسته ای	۱۳ گرم
کلسیم	۱۰۰ میلی‌گرم
فسفر	۳۸۰ میلی‌گرم
آهن	۳ میلی‌گرم
سدیم	۲ میلی‌گرم
پتاسیم	۵۰ میلی‌گرم
ویتامین آ	۳۰ واحد
ویتامین ب ۱	۰/۳۵ میلی‌گرم
ویتامین ب ۲	۰/۱۲ میلی‌گرم
ویتامین ب ۳	۱ میلی‌گرم
ویتامین ث	۲ میلی‌گرم

سلامتی

گردو سرشار از ویتامین ای و آنتی‌اکسیدان می‌باشد، موادی که خطر توسعه بیماری آلزایمر را کاهش می‌دهند. پژوهشگران دانشگاه پزشکی شیکاگو با بررسی عادت غذایی ۶۰۰۰ نفر دریافتند که آن دسته از افرادی که دچار مشکلات فراموشی و نظایر آن نیستند، در عادت غذایی خود غذاهای سرشار از ویتامین ای گنجانده‌اند. ویتامین ای، رادیکال‌های آزاد را که محتملاً می‌توانند به سلول‌های مغز آسیب بزنند، مهار می‌کند.^[۷][۸]

گردو سوزنی

گردو سوزنی به گردویی گفته می‌شود که مغز گردو از پوست آن به سختی جدا شده و باعث خرد شدن مغز گردو در هنگام جداسازی آن می‌شود، این گردو اگر چه از لحاظ مصرف و قیمت، درجه پائینی را به خود اختصاص داده‌است ولی گاهی از لحاظ طعم و مزه کیفیت بالاتری را دارا می‌باشد.^[۹]

انواع نژادهای گردو در دنیا

از انواع نژادهای گردو می‌توان به گردو فارسی و پدرو و چندلر و شیلی نام برد.

معرفی نژاد شیلی

نژاد شیلی به دلیل کیفیت بالای مغز گردوی آن در زمره نژادهای با کیفیت و ثمرده به حساب می‌آید، ویژگی متمایز کننده نژاد شیلی باردهی سریع آن است بطوریکه در مقایسه با نژادهای دیگر چیزی در حدود چهار سال زودتر بارده می‌شود، همچنین نژاد شیلی در برابر سرمای بهاره مقاومت خوبی از خود نشان می‌دهد.

معرفی نژاد چندلر

نژاد چندلر از ترکیب نژادهای پدرو و uc_56_224 به دست آمده‌است و اکثر خصوصیات آن شبیه نژاد پدرو است، از خصوصیات نژاد چندلر می‌توان به دیر برگ زدن و رشد به صورت نیمه راست اشاره کرد. نژاد چندلر یکی از بهترین نژادهای گردو از نظر تجاری محسوب می‌شود اما این نژاد برای مناطق سردسیر و کوهستانی مناسب نمی‌باشد.

نژادهای ویژه

گردوی ایرانی، در انگلیسی «Persian walnut»

کیوی

کیوی گیاهی است از گروه گیاهان گلدار دولپه‌ای در راسته خلنگ‌سانان و رده کیویان. این گیاه بومی جنوب چین و میوه ملی جمهوری خلق چین است. میوه آن تخم مرغی شکل به اندازه یک تخم‌مرغ بزرگ (به طول ۵–۸ سانتیمتر و عرض ۴٫۵–۵٫۵ سانتیمتر) است و پوست آن قهوه‌ای رنگ و گوشت آن سبز کمرنگ است.

محتویات

• ۱ تاریخچه
• ۲ ارزش غذایی
• ۳ میزان تولید در جهان
• ۴ میزان تولید در ایران
• ۵ خواص درمانی کیوی
• ۶ جستارهای وابسته
• ۷ منابع
• ۸ پیوند به بیرون

تاریخچه

این گیاه در ابتدا یک گیاه بومی در جنوب چین بود. سپس در ابتدای قرن بیستم به نیوزیلند برده شده و در آنجا به صورت تجاری کشت شد. نام این گیاه از نام گونه‌ای پرنده زیبا که در نیوزیلند پرنده ملی بوده، در دهه شصت میلادی به این میوه داده شد(پرنده کیوی).^[۱]

پیوند این میوه بعد از رشد حدود یک هفته‌ای تبدیل به نهال و قابل قلمه زدن است. این روش از متداول‌ترین روش‌های کاشت نهال کیوی در دنیا به خصوص در کشور چین است. کشور چین یکی از بزرگ‌ترین کشورهای صادرکننده نهال پیوندی این میوه است.^{[نیازمند منبع]}

ارزش غذایی

میوه کیوی

کیوی منبعی غنی و سرشار از ویتامین C است و مقدار ویتامین C آن از پرتقال نیز بیشتر است. ویتامین ث موجود در کیوی ۲ برابر پرتقال، ۶ برابر لیموترش و میزان مواد مغذی آن ۸ برابر سیب است. همچنین دانه‌های سیاه آن حاوی ویتامین D است. کیوی همچنین دارای ویتامین A ویتامین‌های B1, B2, B۳ و سایر ویتامین‌های گروه ب می‌باشد. کیوی از میوه‌های بسیار کم کالری است. در ۱۰۰ گرم کیوی ۴۷ کالری وجود دارد؛ و از جهت میزان کالری همردیف زردآلو و نارنگی است. مقدار پتاسیم آن از موز بیشتر است. از میزان منیزیم بسیار بالایی برخوردار است و به همین خاطر نیز امکان ابتلا به بعضی از سرطان‌ها و بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. کیوی همچنین دارای مس، آهن و فسفر است. کیوی میوه‌ای است که مواد غذایی بالا و در صد کالری بسیار پایینی دارد، از این‌رو می‌توان آن را در رده میوه‌های بسیار مفید قرار داد.^[۲]

میزان تولید در جهان

سالانه بیش از چهار میلیون و ۲۷۰ هزار تن کیوی در جهان تولید می‌شود. چین با تولید سالانه دو میلیون و ۳۹۰ هزار تن، بزرگ‌ترین تولیدکننده این محصول به‌شمار می‌رود. ایتالیا با ۵۲۳ هزار تن و نیوزیلند با ۴۳۴ هزار تن به ترتیب دومین و سومین تولیدکننده کیوی به‌شمار می‌روند. ایران نیز با تولید سالانه ۲۹۴ هزار تن، چهارمین تولیدکننده کیوی در جهان است.

تولید کیوی در جهان

میزان تولید در ایران

نمایی از یک باغ کیوی در تالش

در ایران در سال ۱۳۴۷ خورشیدی، نخستین نهال کیوی در شهر رامسر کاشته‌شد. در ایران در حال حاضر این میوه در سه استان گیلان، مازندران و گلستان در حاشیه دریای خزر کشت می‌شود و هرساله بر سطح کشت آن افزوده می‌شود. امروزه میوهٔ کیوی، یکی از محصولات صادراتی ایران محسوب می‌شود.

بنابر گزارش خبرگزاری ایسنا در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، استان مازندران (تنکابن و حومه) با تولید سالانه بیش از ۱۱۰ هزار تن کیوی، قطب تولید این میوه در ایران شناخته شد. در سال ۱۳۹۱ خورشیدی، استان گیلان (طالش و حومه) با تولید سالانه بیش از ۷۰ هزار تن کیوی دومین استان تولیدکننده این محصول شناخته شد. به گزارش جهاد کشاورزی شهرستان طوالش در سال ۱۳۹۴ خورشیدی، از دو هزار و دویست پنجاه هزار هکتار باغ زیر کشت، ۶۳ هزار تن محصول کیوی هایوارد طلایی برداشت شد.

شکوفه کیوی در رودسر

خواص درمانی کیوی

کشورهای برتر در تولید کیوی در سال ۲۰۱۶ میلادی (هزار تن)

Kiwifruit, gold, raw

	۲۳۹۰
ایتالیا	۵۲۳
نیوزیلند	۴۳۴
ایران	۲۹۴
شیلی	۲۲۵
سراسر جهان	۴٬۲۷۴
منبع: فائو (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) [۳]
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی	۲۵۱ کیلوژول (۶۰ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها	۱۴٫۲۳ g
قندها	۱۰٫۹۸ g
فیبر	۲ g
چربی	۰٫۵۶ g
پروتئین	۱٫۲۳ g
- لوتئین و زآکسانتین	۱۱۴ μg
ویتامین ب۱ (تیامین)	۰٫۰۲۴ میلی‌گرم (۲٪)
ویتامین ب۲ (ریبوفلاوین)	۰٫۰۴۶ میلی‌گرم (۳٪)
ویتامین ب۳ (نیاسین)	۰٫۲۸ میلی‌گرم (۲٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵)	۰٫۵ میلی‌گرم (۱۰٪)
ویتامین ب۶	۰٫۰۵۷ میلی‌گرم (۴٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹)	۳۴ میکروگرم (۹٪)
ویتامین C	۱۰۵٫۴ میلی‌گرم (۱۷۶٪)
ویتامین E	۱٫۴۹ میلی‌گرم (۱۰٪)
ویتامین K	۵٫۵ میکروگرم (۵٪)
کلسیم	۲۰ میلی‌گرم (۲٪)
آهن	۰٫۲۹ میلی‌گرم (۲٪)
منیزیم	۱۴ میلی‌گرم (۴٪)
منگنز	۰٫۰۵۸ میلی‌گرم (۳٪)
فسفر	۲۹ میلی‌گرم (۴٪)
پتاسیم	۳۱۶ میلی‌گرم (۷٪)
سدیم	۳ میلی‌گرم (۰٪)
روی	۰٫۱۰ میلی‌گرم (۱٪)
link to USDA Database entry درصدها نسبی‌اند منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

کنار

کُنار، عناب، رملیک (نام علمی: Ziziphus) سرده‌ای از درختان و درختچه‌های تیغ‌دار از تیره عنابیان است. حدود ۴۰ گونه کنار وجود دارد که در مناطق گرمسیری و زیرگرمسیری پراکندگی دارند. میوه این درخت نیز کُنار نامیده می‌شود و خوردنی است.

درخت کنار در عربی و گاه فارسی سدر نیز نامیده می‌شود و در ایران معمولاً برگ‌های کوبیده آن را «سدر» می‌نامند. اما سدر خود درختی متفاوت و مدیترانه‌ای از تیره مخروطیان است که شباهت زیادی با کاج دارد.

کنار درختی است به ارتفاع نزدیک به ۱۰ متر با برگ‌های کوچک و قلبی شکل و کشیده با سه رگبرگ برجسته که گوشوارک آن به خار تبدیل شده‌است.

محتویات

• ۱ میوه و خواص
  • ۱.۱ شستشو با برگ کنار (سدر)
• ۲ گونه‌ها
• ۳ جستارهای وابسته
• ۴ نگارخانه
• ۵ منابع

میوه و خواص

میوه درخت کنار

درخت کنار با میوه

درخت کنار علی شلگهی

کنار آفریقایی و کنار کازرونی (ایرانی) و… گونه‌های از این سرده‌اند که به‌طور فراوان بومی جنوب و جنوب غرب ایران نیز می‌باشد.

میوه کنار خوراکی است. کنار میوه مغذی و سرشار از ویتامین K و مقادیر نسبتاً خوبی از ویتامین D3 و محتوی کلسیم، فسفر و آهن و منگنز و روی و پتاسیم است. ارزش غذایی میوه کنار از لحاظ پروتیین، مواد معدنی، کلسیم، فسفر، کاروتن و ویتامین از گندم غنیتر و میزان کالری و ویتامین C آن نسبت به لیمو بیشتر است. میوه آن به راحتی هضم و اثر ملین‌آور دارد و گوشت میوه آن شیرین و خوشمزه است. کنار در ماه‌های آذر و دی به بازار می‌آید و تا اواخر اسفند عرضه می‌شود. کنار با قیمتی ارزانتر نسبت به سایر میوه‌ها در دسترس است.

درخت کنار مقاومترین درخت میوه به صورت درختچه‌ای کوچک، خاردار با تاج پهن است. میوه این درخت تخم مرغی شکل و به اندازه میوه زیتون یا کمی کوچک‌تر است. طعم این میوه ترش مطبوع و شیرین است. این درخت و میوه آن در جنوب ایران کنار نامیده می‌شود و در کتاب‌ها به نام‌های کنار، سدر، سدره، منبل داوود، سنجد گرجی، نیم، ضال، ببر و شجره النبق نیز خوانده شده‌است. از قدیم از برگ سائیده درخت کنار به‌عنوان ماده پاک‌کننده موی سر و بدن استفاده شده و هنوز هم در برخی نقاط استفاده از آن متداول است. برگ سائیده کنار «سدر» نام دارد. این درخت در استان‌های جنوبی ایران مانند ایلام فارس، کهگیلویه و بویراحمد، هرمزگان، بوشهر، خوزستان، کرمان و جنوب سیستان و بلوچستان به خوبی می‌روید.

شستشو با برگ کنار (سدر)

برگ‌های کنار را می‌توان خشک و پودر کرده و جهت شستشوی بدن و مو بکار برد. برگ کنار (سدر) حاوی تانن، استرول‌های گیاهی مانند بتاسیتوسترول، بتاسیتوسترول گلوکزید و ساپونین ابلین لاکتون می‌باشد. ساپونین موجود در سدر عامل کف‌کنندگی در برگ کنار است. ابلین لاکتون از دسته ساپونین‌های استروئیدی است و به عنوان ماده اولیه برای تهیه هورمون‌های استروئیدی می‌توان بکار برد.

گونه‌ها

• خار گاومیش Ziziphus mucronata
• رمیلک Ziziphus nummularia
• عناب Ziziphus zizyphus
• کنار Ziziphus spina-christi
• کنار آفریقایی Ziziphus mauritiana
• کنار حبشی Ziziphus abyssinica
• کنار کازرونی Ziziphus lotus

کمبوزه

قیسی

فندق

فندق میوه‌ای فندقی از درخت فندق است. ظاهر کروی یا بیضی دارد و طولش ۱۵–۲۵ میلی‌متر و قطرش ۱۰–۱۵ میلی‌متر است و دارای پوسته فیبری بیرونی می‌باشد. گونه‌هایی از فندق از فندق معمولی بزرگ‌ترند و در بیشترین رشد دو برابر اندازه معمولی می‌شوند. میوه فندق زمانی که برسد از پوسته بیرون می‌افتد. هسته بذر فندق خوراکی است و می‌توان آن را به صورت خام یا پخته مصرف نمود. بذر میوه پوستی بسیار نازک و به رنگ قهوه‌ای تیره دارد که پیش از مصرف یا پخت‌وپز، آن را جدا می‌کنند.

فندق در سطح تجاری بیشتر در ترکیه، ایتالیا، یونان، گرجستان، در جنوب ایالت اسپانیایی کاتالونیا، در شهرستان کنت انگلستان و همچنین در ایالت واشینگتن و اورگن ایالات متحده و در ایران در مناطق اشکورات رودسر گیلان (لات محله , پرندان، مایستان، کُجید، شَوَک. دیماجانکش و…)، شهسوار و رامسر در مازندران تولید می‌شود. ترکیه با تولید تقریباً ۷۵٪ از فندق جهان، بزرگ‌ترین تولیدکننده این میوه در بین کشورهای جهان می‌باشد. اشکورات رحیم آباد رودسر نیز بزرگ‌ترین تولیدکننده فندق و به عنوان پایتخت فندق ایران شناخته می‌شود

از فندق در صنعت شیرینی‌سازی برای ساخت پرالین مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین با ترکیب آن با شکلات می‌توان شکلات ترافل و همچنین محصولاتی همچون نوتلا و فرانجلیکو تولید نمود. روغن فندق نیز که از فندق بدست می‌آید، بسیار خوش‌طعم است و در پخت‌وپز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

فندق از نظر میزان پروتئین و چربی غیراشباع بسیار غنی است، علاوه بر آن حاوی مقادیر قابل توجهی از ویتامین ب۱ و ویتامین ب۶ و میزان کمتری از دیگر ویتامین‌های ب است.

محتویات

• ۱ کشت تاریخی
• ۲ زراعت پیشرفته و جدید
• ۳ تنوع گونه‌ها
  • ۳.۱ فندق ترکیه‌ای
• ۴ برداشت محصول
• ۵ استفاده‌های آشپزی
• ۶ منافع سلامتی
• ۷ جستارهای وابسته
• ۸ پانویس

کشت تاریخی

در سال ۱۹۹۵ شواهدی دال بر وجود یک مرکز فرآوری فندق در مقیاس بزرگ در یک گودال واقع در جزیره کولونسای اسکاتلند بدست آمد. این چاله متعلق به دوران میان سنگی بود و حدود ۹۰۰۰ سال قدمت داشت. شواهد نشان از یک چاله عمیق و بزرگ که مملو از صدها هزار پوسته سوخته فندق بود می‌داد. فندق در دیگر مراکز متعلق به دوران میان سنگی نیز یافت شده بود ولی به ندرت در چنین مقیاسی و بشکل متمرکز در یک چاله. تکنیک رادیوکربن قدمت این فندق‌ها را بالغ بر ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد تشخیص داده‌است.

این اکتشاف به ما بینشی خاص در زمینه فعالیت‌های گروهی و برنامه‌ریزی در این دوران می‌دهد. این فندق‌ها همه در یک سال برداشت شده بودند و آنالیز گرده‌ای نشان داد تمامی درختان بطور هم‌زمان قطع شده بودند. مقیاس این فعالیت، بی‌نظیر در سرتاسر اسکاتلند و عدم وجود حیوانات قابل شکار در این جزیره، این احتمال را قوت می‌دهد که کولونسای دارای جامعه‌ای با رژیم غذایی عمدتاً گیاهی بوده‌است.

فندق معمولاً نیاز به برشته کردن ندارد و حتی امروزه فندق کنتی (Kentish Cobnuts) به صورت سنتی تازه به فروش می‌رسد، گمان می‌رود برشته کردن فندق برای آسان‌تر کردن هضم آن توسط کودکان صورت گرفته باشد. گفته می‌شود که برشته کردن عمر نگهداری فندق را افزایش می‌دهد و همین آن را غذایی مناسب برای دریانوردان در سال‌های گذشته کرده بود.

درخت فندق در طول تاریخ برای چوب، مواد ساختمانی و پرچین مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. در دوران رومی‌ها کشت می‌شده از جمله در بریتانیا، هر چند مدرکی وجود ندارد که آن‌ها کشت گونه خاصی را گسترش داده باشند. انواع مختلفی از قرن ۱۶ به بعد کشت شده، قرن ۱۹ شاهد یک افزایش بزرگ در انواع این گونه می‌باشد. به‌طور خاص فندق کنتی اولین گونه تحت کشت گسترده در سال ۱۸۳۰ معرفی گردید.

شیوه سنتی افزایش باردهی فندق brutting نام دارد که باعث می‌شود انرژی درخت بیشتر به سمت تولید شکوفه برود. در این شیوه در پایان فصل رشد سرشاخه‌های ۶–۷ برگه متصل به تنه یا شاخه‌های اصلی (بدون قطع کامل) دوشاخه می‌شوند.

زراعت پیشرفته و جدید

زراعت پیشرفته و جدید کشت فندق یا با دست یا با شن کش‌های مکانیکی و عادی برای جمع‌آوری دانه‌های افتاده انجام می‌شود. فندق به خاطر دانه‌ای بودنش به‌طور گسترده در باغ‌های بازرگانی اروپا، ترکیه، ایران و قفقاز کشت می‌شود.

دانه فندق به دانه‌های هرگونه از فندقیان اشاره می‌کند. این فندق، هسته دانه، قابل خوراکی است و به صورت خام یا تفت داده یا طعم دهنده استفاده می‌شود. دانه یک پوست قهوه‌ای تیره و نازک دارد که کمی طعم دار است و گاهی اوقات پیش از آشپزی کنده می‌شود.

ترکیه تولیدکنندهٔ برتر فندق است، خصوصاً در استان گره‌سون و استان اردو. تولید فندق ترکیه ۶۲۵۰۰۰ تن بوده و حدود ۷۵ درصد از تولید جهانی را در بر می‌گیرد. در شمال آمریکا تولید فندق در ایالت اورگن متمرکز شده‌است.

آن‌ها همچنین به‌طور گسترده‌ای در کلمبیا و بریتانیا این دانه را کشت می‌دهند. در سال ۱۹۹۶، تولید پوسته‌ای در ارگان حدود ۱۹۱۹۰۰ تن (۱۸۰۰۰ تن) در مقایسه با ۱۰۰ تن (۹۱ تن) در واشینگتن بود. فندق در آمریکا به‌طور دایمی رشد می‌کند، که انجمن بازاریابی فندق در سال ۱۹۴۹ توسط بخش ۹۸۲فدرال بازاریابی تأسیس شد.

فندق‌ها همچنین در خیابان پانگی جامبا در هند دیده شده‌اند، که آن‌ها را به عنوان تاشگی می‌شناسند.

تنوع گونه‌ها

تنوع گونه‌ها بسیاری از انواع فندق شامل: بارسلونا، باتلر، کاسینا، کلارک، کاسفورد، داویانا، دل لانگه، انگلیس، انیس، فیلبرت، هال جیانت، جمتگارد، کنت کوب، لوییس، توکولی، توندا، توندای جیفونی، توندارومانا و والنیس پراید و ویلامت می‌شوند.

برخی از این گونه‌ها به دلیل کیفیت‌های خاصی کشت می‌شوند. این کیفیتها شامل بزرگی فندق، دیر رس یا زودرس بودن گونه یا به منظور گرده افشانی است. اکثر فندق‌های کشت تجاری از ریشه گرفته می‌شوند و برخی گونه‌ها از ریشه هیبرید بین فندق معمولی و فندق فیبلرت هستند.

یک گونه در ایالت واشینگتن رشد می‌کند، "DuChilli" یک ظاهر بلندتر دارد و یک پوست نازکتر و کوتاهتر دارد. طعمی شیرین تر از دیگر گونه‌ها دارد.

فندق ترکیه‌ای

فندق ترکیه‌ای نباید با فندق وحشی ترکیه‌ای فندق بیزانسی اشتباه شود.

برداشت محصول

فندق‌ها سالانه از اواسط پاییز برداشت می‌شوند. وقتی پاییز می‌آید درخت‌ها، فندق و برگ‌هایشان می‌ریزد. اکثر باغداران تجاری منتظر می‌شوند تا دانه‌ها خودشان بیفتد. به جای اینکه از تجهیزات استفاده کنند یا درخت را تکان دهند. ۴ قطعه اولیه تجهیزات برای برداشت کردن تجاری استفاده می‌گردند که شامل: جاروکش برداشت‌کننده گاری فندق جرثقیل جاروکش فندق‌ها را به وسط ردیف حرکت می‌دهد. برداشت‌کننده فندق‌ها را از شاخه‌ها و برگ‌ها برداشته و جدا می‌نماید. گاری فندق‌ها را، که توسط برداشت‌کننده جمع شده‌است، نگه می‌دارد؛ و جرثقیل فندق را از گاری بلند می‌کند، به مخزن می‌ریزد تا بسته‌بندی گردد و حمل شود سپس به مرحله فراوری برود. جاروکننده یک ماشین نزدیک به زمین است که در هر ردیف درخت دو بار عبور می‌کند و ۲ متر تسمه متصل شده به جلو دارد که می‌چرخد تا برگ‌ها را جارو کند و فندق و ترکه‌های کوچک را از چپ و راست برداشته و در مرکز ردیف همان‌طور که به جلو می‌رود بریزد. در عقب جاروکننده، یک دمنده قدرتمند است تا بر مواد ریخته شده در ردیف کناری با سرعت هوای ۹۰ متر بر ثانیه بوزد. هرس کردن دقیق در طول سال و وزش با حوصله توسط جاروکننده می‌تواند نیاز به نیروی دست را برای جمع‌آوری فندق‌ها کاهش دهد. جاروکننده یک ردیف مرکزی از فندق‌ها را آماده نگه می‌دارد که برای تراکتور برداشت کافی است تا بدون حرکت و رانندگی روی مرکز ردیف حرکت کند. بهتر است تنها چند ردیف از درختان توسط جاروکننده آ تعدادی از صف‌های روبروی دروکننده در زمان داده شده جارو شود، تا از حرکت برداشت‌کننده از روی فندق‌ها و شکسته شدن آن‌ها که ممکن است از درخت افتاده باشد جلوگیری کند.

فندق‌ها ممکن است تا ۳ بار در طول فصل برداشت جمع‌آوری شوند و این بستگی به کمیت فندق‌ها و افتادن آن‌ها نسبت به اقلیم دارد. برداشت‌کننده یک ماشین با دور پائین است که توسط یک تراکتور کشیده می‌شود که مواد را از زمین برمی‌دارد و فندق‌ها را از برگ‌ها و شاخه‌ها جدا می‌کند.

همان‌طور که برداشت‌کننده در ردیف حرکت می‌کند یک سیلندر چرخشی با هزاران دور مواد را به یک نقاله می‌برد. نقاله مواد را در یک وزنده برده و تحت یک فضای قدرتمند خاک‌های سبک‌تر را فرو می‌برد و برگ‌ها را از فندق‌ها جدا می‌کند. فندق‌های باقی‌مانده با یک گاری که پشت برداشت‌کننده وصل شده‌است کشیده می‌شود.

وقتی یک بشکه از فندق پر شد جرثقیل بشکه را خالی کرده و به برداشت‌کننده بر می‌گردد. تا زمان جمع‌آوری برداشت‌کننده را به حداکثر برساند. ۲ استراتژی گوناگون برای زمان جمع‌آوری فندق‌های افتاده استفاده می‌شود. اول اینکه زود برداشت شود و وقتی حدود نیمی از فندق‌ها افتاده‌است برداشت‌کننده می‌تواند سریعتر و با شانس کمتر شکسته شدن، فندق‌های روی زمین را جمع کند.

انتخاب دوم این است که منتظر شویم تا تمام فندق‌ها پیش از درو کردن روی زمین بیفتد. اگرچه اولین گزینه به نظر بهتر از دومین گزینه است ولی دومی دو یا سه مرحله بیشتر زمان نیاز دارد؛ که البته آب و هوا نیز باید مورد توجه قرار گیرد. بارش باران درو را به تأخیر می‌اندازد و یک کشاورز باید منتظر شود تا تمام فندق‌ها بعد از یک فصل بارانی بیفتد که این موضوع کار درو کردن را سخت‌تر می‌کند.

عملیات برداشت با توجه به اینکه چند بار کشاورزی شده‌است و تعداد روبنده‌ها و دروکننده و گاری‌ها و جرثقیل‌های موجود چقدر است، تغییر کند. در یک باغ خشک که خاکی است باید تجهیزات و عملگرها با محافظ تنفسی پوشانده شوند. به‌طور برعکس اگر زمین خیلی خیس و مرطوب باشد دستگاه را رطوبت می‌گیرد و باعث می‌شود تجهیزات به خوبی عمل نکنند.

استفاده‌های آشپزی

استفاده‌های آشپزی کیک شکلاتی با فندق فندق‌ها در شیرینی پزی برای ساخت آجیل سوخته نیز مصرف می‌شود. در شکلات برای برخی از ترایف‌های شکلاتی و در محصولات نوتلا و نوشابه‌های الکلی استفاده می‌گردد. در اتریش به ویژه شهر وین، فندق یک ماده در ساختن تارت است مثل تارت فندقی که بسیار هم مشهور است.

در سوییس کیک پودر فندق استفاده می‌گردد و داخل آن طعم میگرد و فندق‌های شکسته در اطراف آن ریخته می‌شود. فندق ابتدا ماده اولیه مبتنی بر ودکا و فرانژیلیکو بود. فندق‌ها در ترکیه به ویژه پنتیک آناتولیا استفاده می‌شد.

در حوریان، اسنک سنتی چورچ هلا و سس ساتسیوی وی اغلب با فندق پخته می‌شوند. همراه با دانه گردو. قهوه با طعم فندق (با نر تعداد زیادی از مصرف‌کنندگان) به نظر می‌رسد که از فندق کمی شیرین تر و کمتر اسیدی است. اگرچه ساکارید طبیعی در فندق کمتر است و هنوز دلیل چنین تفسیری درک نشده‌است.

سالانه بیش از ۲۰۰۰ تن فندق به استرالیا صادر می‌شود. روغن فندق از فندق گرفته می‌شود و طعم دهنده خیلی قوی محسوب می‌شود و در آشپزی به عنوان روغن نیز استفاده می‌شود. گیاهان فندق معمولاً توسط گونه‌های لپیدوپترا خورده می‌شوند.

منافع سلامتی

منافع سلامتی فندق به دلیل داشتن ترکیبات چربی، پروتئین، کربوهیدرات، ویتامین ای، مواد معدنی، فیبرهای رژیمی، فیتوسترول (بتاسیتوسترول) و آنتی‌اکسیدان‌های فنولیک مثل فلاوان، دارای جایگاه خاص در میان انواع دانه‌های خشک شده از نظر مواد مغذی و سلامتی است.^[۱]

فندق یک منبع خوب از ویتامین‌های B1، B2 و B6 است. این ویتامین‌ها برای حفظ سلامت مغز و خون‌سازی ضروری هستند، مخصوصاً برای کودکان در حال رشد. ویتامین E ثابت شده‌است که مصرف ۲۵ تا ۳۰ گرم فندق در روز، تمامی ویتامین E مورد نیاز در روز را تأمین می‌کند و برای پیشگیری از بیماری‌های عروق سیاهرگ قلبی و سرطان کافی است. روغن فندق بهترین منبع شناخته شده ویتامین E است که برای سلامت ماهیچه‌های قلب و دیگر ماهیچه‌های بدن ضروری است. این ویتامین همچنین برای عملکرد طبیعی سیستم تولید مثل ضروری می‌باشد. ویتامین E از تجزیه و همولیز گلبول‌های قرمز خون جلوگیری می‌کند، بنابراین به عنوان نوعی محافظ در برابر کم خونی یا آنمی عمل می‌کند. از دیگر فواید ویتامین E که در فندق به وفور یافت می‌شود، پیشگیری و ممانعت از عوامل ایجادکننده سرطان می‌باشد. اگر سرطان قبلاً در بدن شکل گرفته باشد، ویتامین E با سلول‌های سرطانی می‌جنگد. املاح فندق فندق دارای مواد معدنی زیر می‌باشد:

• کلسیم، که برای رشد استخوان‌ها و دندان‌ها ضروری است.
• آهن، که در خون‌سازی نقش دارد.
• روی، که نقش مهمی در هورمون‌های جنسی دارد.
• پتاسیم، که برای تحریک سیستم عصبی و عملکرد مناسب عضلات و ماهیچه‌ها ضروری است.^[۲]

طالبی